Het blijft raar ...
Het blijft natuurlijk raar als je al pratende met vrienden en familie over die keer dat je voor verhoor in oktober 2010 bij de politie wordt geroepen, alwaar je beticht wordt van inbraak, vernieling en diefstal, en nog wat zaken, niet kunt vertellen wanneer, waar en hoe een en ander plaats gevonden moet hebben omdat de verhorende agent je dat niet heeft verteld en je met die zaken helemaal niets van doen hebt gehad, sterker nog compleet verbouwereerd bent door de aantijgingen.
Dus als de familie en vrienden vragen naar het wat, wanneer en waar is het antwoord daarop dat je het niet weet, 'sorry, ik ben wel beschuldigd, maar ik weet niet waarvan, en verhaal halen is natuurlijk niet aan de orde'.
Natuurlijk is het wel spannend om te weten of de politie naar de 'aangever/aangeefster bij de politie' is gestapt om daar te vertellen dat na verhoor en onderzoek is gebleken dat de 'aangever/aangeefster' fout is geweest. De betichtingen bleken niet waar te zijn. Vergeten te vragen hoe de procedure is, jammer.
Voorstelbaar is dat de 'aangever/aangeefster' op de hoogte gehouden wil worden van de vorderingen bij de politie zodat op het moment dat duidelijk wordt dat de 'betichting' onterecht was verontschuldigingen aangeboden kunnen worden.
Dus als de familie en vrienden vragen naar het wat, wanneer en waar is het antwoord daarop dat je het niet weet, 'sorry, ik ben wel beschuldigd, maar ik weet niet waarvan, en verhaal halen is natuurlijk niet aan de orde'.
Natuurlijk is het wel spannend om te weten of de politie naar de 'aangever/aangeefster bij de politie' is gestapt om daar te vertellen dat na verhoor en onderzoek is gebleken dat de 'aangever/aangeefster' fout is geweest. De betichtingen bleken niet waar te zijn. Vergeten te vragen hoe de procedure is, jammer.
Voorstelbaar is dat de 'aangever/aangeefster' op de hoogte gehouden wil worden van de vorderingen bij de politie zodat op het moment dat duidelijk wordt dat de 'betichting' onterecht was verontschuldigingen aangeboden kunnen worden.
Serieus op ramptoerist ....
Als we elkaar nog ooit tegen zouden komen, zou ze me niet ontlopen schreef ze. Dat heeft ze ook bij de aangifte bij de politie verklaard, en dat klopt. Een sympathiek gebaar, maar ik snap nog steeds niet waarom ze dat destijds (2006) heeft gezegd omdat de praktijk heeft uitgewezen dat dat een leugen was, dat daar geen woord van gemeend was, dat dat volstrekte kletskoekkerij was, maar goed, dat terzijde.
Nee, niet ontlopen .... maar als ze gevraagd had: "Hee, hoe gaat het, hoe is het?", dan zou de wedervraag zijn geweest: "Ik wil niet direct nee zeggen maar vertel eerst, wat is je bedoeling, want er gebeurde destijds zoveel tegelijkertijd, en je hebt er voor gekozen je af te wenden, er niet van te willen horen. Heb je serieuze belangstelling en ben je echt werkelijk geïnteresseerd, of kom je als ramptoerist je nieuwsgierigheid een beetje bevredigen".
In dat laatste: "aan ramptoeristen is geen behoefte, ik wil dat je gaat."
Verbazingwekkend dat ze in de veronderstelling verkeerde dat ze zonder meer welkom was. Ik zou me de ogen uit de kop schamen ...... aan ramptoeristen is geen behoefte.
Ik ben er helemaal klaar mee .....
"Ik ben er helemaal klaar mee" (stoere taal maar niet echt origineel taalgebruik, trendy tussen 2008 en 20210) verzuchtte ze volgens de agent toen ze in augustus 2009 bij de politie aangifte ging doen van o.a. vernieling, inbraak en diefstal, en ze noemde de naam van een persoon die het wellicht op zijn geweten zou hebben. En dat "ik ben er helemaal klaar mee" was al het geval sinds eind 2006. De uitspraak "ik zal je niet ontlopen" bleek een leugen.
Helemaal fout, deze persoon heeft niet ingebroken, deze persoon heeft niet vernield en deze persoon heeft niet gestolen.
Ze heeft een verkeerd iemand onterecht beschuldigd ..... dat is ernstig en je zult zo'n onterechte beschuldiging maar op je geweten hebben ... naar de politie gaan om daar iemand onterecht te beschuldigen.
Ik kan me voorstellen dat je, wanneer je een slecht iemand bent en wraak en genoegdoening najaagt, hiervan kunt genieten:'dat zal hem leren'. Een goed mens daarentegen moet volgens mij na een onterechte beschuldiging van iemand bij de politie met een ernstig bezwaard geweten rond lopen, 'mijn god wat ik heb ik stom gedaan', en zich de ogen uit z'n kop schaamt. Je zult daar toch maar de rest van je leven mee verder moeten.
Onterecht beschuldigd
Vraagt die agent tijdens het verhoor ....
Vraagt die agent of het de bedoeling was geweest om een wippie te maken. 'Wippie maken' : Nou, nee dus, absoluut niet ..... en het is goed dat het maar een keer is gezegd, dan maar zo. Geen moment aan gedacht. Ik weet noch toen ze vertelde over de seks die ze had op haar werk. Dat ze zich door een collega liet neuken, en dat ik toen dacht 'mijn god, dat had ik niet van jou verwacht'. Ik besefte opeens dat ik in de 'grotemensenwereld' terecht was gekomen, een wereld van overspel en vreemdgaan en liegen en bedriegen, niet mijn wereld. De suggestie 'wippie maken' werp ik verre van me, en beschouw ik als een belediging aan mijn adres.
Erg is, naar de politie gaan en daar vertellen dat een bepaald persoon een ruitje heeft vernield, maar de genoemde persoon heeft daar helemaal niets mee te maken. Heel erg fout, schande.
Erg is, naar de politie gaan en daar vertellen dat een bepaald persoon verhuisberichten uit de brievenbus heeft gestolen, maar de genoemde persoon heeft daar helemaal niets mee te maken heeft. Heel erg fout, schande.
Erg is, naar de politie gaan en daar vertellen dat een bepaald persoon het bellentableau heeft vernield, maar de genoemde persoon heeft daar helemaal niets mee te maken heeft. Heel erg fout, schande.
Vraagt die rechercheur of bekend is waar de 'aangifte doener' nu woont. Tja, gezien het feit dat op de website van 'de vloek van ravenstein' naam en portret worden genoemd en afgebeeld is de kans groot dat dat ergens in Ravenstein of naaste omgeving zal zijn..... internet en zoekmachines.
Een nog niet genoemd aspect waar mijn belangstelling erg naar uit gaat is of de politie bij de aangifte ook 'de aangever' beoordeelt. Stel je nou eens voor dat een psychiatrische patiënt verhaal komt doen, hoe betrouwbaar is zo'n verhaal.
Aangifte met psychiatrisch verleden ....
Stel iemand doet bij de politie aangifte met een verhaal. De 'aangever' heeft echter een psychiatrische aandoening of - verleden. In hoeverre houdt de politie daar rekening mee? Het kan best zijn dat die persoon met een wel heel raar verhaal komt.
Als je daar je gedachten over laat gaan, best wel eng..... Stel je voor dat er een totaal verward verhaal verteld wordt over stelen, vernieling en inbraak, en dat er zomaar een onschuldig persoon als verdachte aangewezen, en dat die zich dan bij de politie moeten komen verantwoorden.
Zo presenteerde zij zich aan de wereld ....
U had zo'n mooie omschrijving daarnet, wilt u nog een keer herhalen hoe u het net verwoordde. Dat vroeg de politie tijdens het verhoor in oktober 2010 over de publicatie van een foto-collage van een vrouw in een wit onderbroekje en zwarte bh, staande op het balkon van een flat. "Zo presenteerde zij zich aan de wereld op donderdag 28 augustus 2008 om 19.10 uur, en dat beeld gaf mij inspiratie om daar een mooie foto-collage van te maken".
Volgens de politie was mevrouw die in augustus 2009 aangifte kwam doen bij de politie daar boos over geworden. Ze was aangesproken door een buurman. Die had gevraagd of het mevrouw was die op een foto-website in onderbroekje en bh op het balkon was te zien.
De politie wilde weten of er foto's in de collage van mevrouw waren. Dat was niet het geval. De afbeeldingen van de collage waren van internet geplukt.
Sepot, geen spoor van bewijs, geen vervolging
Niet alle strafbare feiten die worden onderzocht, komen voor de rechter. Soms besluit de officier van justitie niet te vervolgen. We zeggen dan dat hij de zaak seponeert, bijvoorbeeld als de politie te weinig bewijs heeft kunnen verzamelen. Rechtstreeks belanghebbenden die het niet eens zijn met een sepot kunnen een klacht indienen bij het gerechtshof. Als het hof de klacht gegrond verklaart, moet het Openbaar Ministerie alsnog tot vervolging overgaan.
Dan word je na het verhoor door de politie ook nog eens door de reclassering uitgenodigd voor een gesprek. Al tijdens het gesprek zei de reclasseringsambtenaar dat de aangifte bizar te vinden en dat een veroordeling niet waarschijnlijk was. De passage over de e-mail met de getrouwde minnaar, de Kamasutra, de sterren van de hemel etc. werd sterk afgekeurd en als ongepast bestempeld.
Wat ook voor komt is dat de politie een aangifte heeft opgenomen, maar dat blijkt volkomen verkeerd ingeschat. Het verhaal wordt dan aangehoord, netjes opgenomen en onderzocht. De verdachte wordt verhoord en het verslag gaat naar het openbaar ministerie. Die bekijkt het verhaal en komt tot de conclusie dat de aangifte flauwekul en niet terecht was omdat er geen strafbare feiten zijn gepleegd. Dat had die politie eigenlijk in eerste instantie al moeten bedenken.....
Een nog niet genoemd aspect waar mijn belangstelling erg naar uit gaat is of de politie bij de aangifte ook 'de aangever' beoordeelt. Stel je nou eens voor dat een psychiatrische patiënt verhaal komt doen, hoe betrouwbaar is zo'n verhaal.
Geen vervolging want geen begin van bewijs, niks aan de hand. Kan ook niet, want ik heb ook niets gedaan, ik heb niets te maken met een kapot ruitje in de flat, ik heb niets te maken met verhuisberichten die in 2009 uit de brievenbus gestolen zouden zijn en ik heb niets te maken met vernielen van bellentableau van de flat.
Blijft dat je dus blijkbaar zomaar iemand kunt beschuldigen, iemand bij de politie aanwijzen, huilie huilie doen, klaagzang. Door dat geloop naar de politie is er wel iemand die een jaar lang onterecht als verdachte rond heeft moeten lopen. Boosheid.... excuses worden geaccepteerd.
Conclusie: er mag best een toontje lager worden gezongen en na een biecht bij mijnheer pastoor worden alle zonden vergeven.